Het laatste stukje aan board
Door: CeesenSaskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
01 Maart 2012 | Antarctica, McMurdo Station
Het laatste stukje
26 februari
Good Morning ladies en gentleman, it's half past eight and breakfast will be served in the Diningroom. Na tien dagen kunnen we het ochtendritueel van Jill de assistent hotelmanager perfect mee opdreunen.De laatste dag op volle zee. Het is bewolkt en we voelen een dragelijke deining.De sfeer wordt iet wat melancholiek. Het voelt of we weer langzaam in het normale leven terug moeten zien te komen. Een droom waar je niet uit wakker wilt worden.
Expeditieleider Kelvin houd nog een mooie presentatie over zijn duikervaringen onder het zee ijs.
Echt cool en behoorlijk aan de frisse kant, ha, ha ! Ook laat hij wat impressies zien van reizen naar Groenland en Spitsbergen, natuurlijk om ons alvast lekker te maken. Het smaakt beslist naar meer.
Straks maakt fotograaf Laurent de winnaar van de fotowedstrijd bekend. De afgelopen dagen waren de drie computers in de bibliotheek van de observatori lounge vrijwel continu bezet.
Iedereen mag zijn beste 10 foto's inleveren. Tegen beter weten in zoekt Sas uit haar duizend foto's ook de mooiste kiekjes. Je weet maar nooit maar met zoveel talenten aan boord zal de hoofdprijs heus niet deze kant op komen. Het is trouwens haast ondoenlijk om deze weidse wildernis in woorden of beelden te vatten. laat staan te voelen ! Zelf meemaken is de enige oplossing.
Aan het einde van de dag krijgen we nog een mooi certificaat; het bewijs dat we voet op Antarctische grond hebben gezet.
Het diner voelt als laatste avondmaal. Het wordt weer wat vrolijker als Kathrin de hotel manager haar hele crew aan ons voorstelt. Van afwasser, bakker, wasserij dame tot koksmaat, iedereen krijgt een daverend applaus. Wat zijn we in de watten gelegd de afgelopen dagen !
Inmiddels hebben we de ingang van het Beagle kanaal bereikt en gaat de Plancius voor anker tot er om twee uur vannacht een loods aan boord komt.
We blijven nog wat hangen in de lounge. Druk worden er e-mail adressen uitgewisseld. De meeste passagiers gaan weer naar huis maar voor een aantal was dit nog maar het begin.
Marlies en Pieter bijvoorbeeld, die morgen in Ushuaia op de fiets zullen stappen voor een "tochtje" van 11.000 km . We wensen ze maar alvast heel veel sterkte naast veel plezier. En dan denken dat wij avontuurlijk zijn!
26 februari
Good Morning ladies en gentleman, it's half past eight and breakfast will be served in the Diningroom. Na tien dagen kunnen we het ochtendritueel van Jill de assistent hotelmanager perfect mee opdreunen.De laatste dag op volle zee. Het is bewolkt en we voelen een dragelijke deining.De sfeer wordt iet wat melancholiek. Het voelt of we weer langzaam in het normale leven terug moeten zien te komen. Een droom waar je niet uit wakker wilt worden.
Expeditieleider Kelvin houd nog een mooie presentatie over zijn duikervaringen onder het zee ijs.
Echt cool en behoorlijk aan de frisse kant, ha, ha ! Ook laat hij wat impressies zien van reizen naar Groenland en Spitsbergen, natuurlijk om ons alvast lekker te maken. Het smaakt beslist naar meer.
Straks maakt fotograaf Laurent de winnaar van de fotowedstrijd bekend. De afgelopen dagen waren de drie computers in de bibliotheek van de observatori lounge vrijwel continu bezet.
Iedereen mag zijn beste 10 foto's inleveren. Tegen beter weten in zoekt Sas uit haar duizend foto's ook de mooiste kiekjes. Je weet maar nooit maar met zoveel talenten aan boord zal de hoofdprijs heus niet deze kant op komen. Het is trouwens haast ondoenlijk om deze weidse wildernis in woorden of beelden te vatten. laat staan te voelen ! Zelf meemaken is de enige oplossing.
Aan het einde van de dag krijgen we nog een mooi certificaat; het bewijs dat we voet op Antarctische grond hebben gezet.
Het diner voelt als laatste avondmaal. Het wordt weer wat vrolijker als Kathrin de hotel manager haar hele crew aan ons voorstelt. Van afwasser, bakker, wasserij dame tot koksmaat, iedereen krijgt een daverend applaus. Wat zijn we in de watten gelegd de afgelopen dagen !
Inmiddels hebben we de ingang van het Beagle kanaal bereikt en gaat de Plancius voor anker tot er om twee uur vannacht een loods aan boord komt.
We blijven nog wat hangen in de lounge. Druk worden er e-mail adressen uitgewisseld. De meeste passagiers gaan weer naar huis maar voor een aantal was dit nog maar het begin.
Marlies en Pieter bijvoorbeeld, die morgen in Ushuaia op de fiets zullen stappen voor een "tochtje" van 11.000 km . We wensen ze maar alvast heel veel sterkte naast veel plezier. En dan denken dat wij avontuurlijk zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
